نتیجه نشان می دهد که هر دو جریان به صورت متوازن از پله انتخابات بالا آمده اند

کارایی : آیا اصولگرایان در قالب یک لیست واحد فعالیت می کردند و آیا این که فعالیت های انتخاباتی این گروه در این دوره، براساس اجماع نظر شکل گرفت ؟

رضایی : بله ما هم لیست ارائه کردیم. این امر چه در میان اصول گرایان و چه درجبهه اصلاح طلبان مشترک بود. چرا که هم اصول گرایان و هم اصلاح طلبان، فاقد تشکیلات حزبی منسجم هستند و تنها در ایام انتخابات و بنا به ضرورت هایی تشکل هایی ایجاد می شود. علی ایحال، شورای همگرایی اصولگرایان از مدتها قبل فعالیت خود را در تبریز آغاز کرد و با مطالعه و همفکری به یک لیست واحد دست یافتند.

کارایی : مهم ترین اصولی که اصولگرا ها از آن دفاع می کنند و به عبارت دیگر آن ها را از خط اصلاح طلبان جدا می کند، کدام هاست؟

رضایی : ببینید نه اصلاح طلبی و اصلاحات دارای مانیفیست مشخص و تعریف شده است و نه اصول گرایی. خطوط فاصل بین اصلاح طلبی و اصول گرایی آن جایی تمییز می یابد که مبانی از جانب هر دو طرف مشخص و روشن شود اما در غیاب این اصول مشخص و مدون، عملاً دیدگاه فردی غلبه می کند و هرکسی از ظن خود سخن می گوید. اما می توان دو نکته عمده را در جریان اصول گرایی مورد تاکید قرار داد:

جریان اصول گرایی، به توانایی و ظرفیت اسلام در اداره جامعه اعتقاد دارد و معتقد است اسلام می تواند به تنهایی جامعه را اداره کند، جامعه سازی کند و نظام اجتماعی را اداره کند. در مقابل، برخی ها با وام گیری ها و اضافاتی که بر این اصل وارد می کنند، باعث می شوند تا این حس ایجاد شود که دین توانایی اداره امور را به تنهایی ندارد.

نکته بعدی بحث اصول گرایی، بحث اولویت بندی ظرفیت های درونی و بیرونی است. جریان اصول گرایی، جریانی ریشه دار است و از دویست سال پیش این بحث ها همواره در فضای اجتماعی و سیاسی وجود داشته است و سابقه آن تقریباً به دوران قبل از مشروطیت می رسد. همواره دو دیدگاه متعارض که عبارتند از دیدگاه درون زایی و بهره مندی از برون و دیدگاه برون زایی و کم دیدن درون در مقابل یکدیگر بوده اند.

جریان اصول گرایی در کنار اعتقادی که به ظرفیت تام و تمام دین اسلام دارد، توانمندی های درونی و ظرفیت های درونی را باور دارد. این امر بدین معنی نیست که از فرصت های بیرونی استفاده نکنیم، بحث ما، بحث اولویت هاست. یعنی قوی دیدن و اعتماد به درون. تلقی ما این است که دوستان اصلاح طلب از قدیم الایام بیشتر به بیرون تاکید داشته اند و فکر می کنند این تاکید می تواند بسیار کارساز باشد ولی باور ما این است که تجربه تاریخی خلاف این را ثابت کرده است و در تمام ادوار تاریخی هروقت به درون تکیه کرده ایم، توانسته ایم در عین حال از بیرون هم بهره برداری نماییم. اما هر زمان به داخل و درون، بهای کمتری داده ایم، آسیب های جدی دامنگیر ما شده است. نمونه آن اتفاقاتی است که در نهایت باعث به وجود آمدن رضا شاه شد، رضاشاه حاصل روشنفکری درون گریز و اسلام گریز است و معلول روشنفکری دوره انتهایی مشروطیت است.

کارایی : تحلیل حضرتعالی از نتیجه انتخابات اخیر در تبریز چیست؟

رضایی : خب، نتیجه نشان می دهد که هر دو جریان به صورت متوازن از پله انتخابات بالا آمده اند، البته در استان ما تا آن جایی که به اطلاع من رسیده عموماً گرایش اصول گرایی پیروز بوده است و موفق به حفظ آرای بیشتری شده است. در مرحله دوم هم ما احتمال می دهیم این توازن ادامه پیدا کند، البته تلاش ها و برنامه هایی برای انتخابات در مرحله دوم داریم. البته نبایستی فراموش کرد که حضور مردم و نحوه ریختن آراء در سبد به صورت دقیقی قابل پیش بینی نیست.

کارایی : در رابطه با ترکیب مجلس آتی و نحوه تعامل آن با دولت چه پیش بینی می کنید؟

رضایی : تعامل، یک معامله دو سویه برد-برد است و ما در رابطه با مجلس و دولت مساله برد-برد نداریم.

کارایی : اتفاقاً فلسفه وجودی پارلمانتاریزم، مساله توازن قوا و نظارت بر قوه مجریه است.

رضایی : متوجه این مساله هستم. منظورم این است که بین مجلس و دولت نبایستی رقابت باشد و مساله اصلی، بحث منافع ملی است. من هم با این حرف حضرت آیت الله خامنه ای موافق هستم که نه مجلس در دستان دولت است و نه مجلس در مقابل دولت. به هر روی مجالس ما تقریباً تعامل خوبی با دولت ها داشته اند و حتی بعضی اوقات این انتقاد وجود داشته است که مجالس در این تعامل مقداری افراط کرده اند و در ارتباط با نظارت کمی کوتاهی کرده اند.

مجلس قدرتمند، مجلسی است که قبل از از دست دادن منابع، قضایا را کنترل کند، لذا ترکیب مجلس آینده را مجلس مناسبی پیش بینی می کنم.