حبیب الله آقامحمدی
- اخلاق عمومی در جامعه ما در وضعیت مناسبی نیست. جامعه ما دچار دروغگویی به جای راستگویی، تظاهر به جای صداقت، خودخواهی به جای نوع خواهی، و خشونت به جای شفقت است. یکی از علل این مساله می تواند نبودن فضاهای اخلاقی باشد!
- برای داشتن شهروندان اخلاقی، فضاهای اخلاقی لازم است. پیش از این، شهرهای سنتی ما برخوردار از این فضاها بودند. مثلا فضای زورخانه ها و حتی بعضی از قهوه خانه ها، یک فضای اخلاقی به حساب می آمدند. در آن فضاها فضایلی همچون جوانمردی، صمیمیت، نوع خواهی، دستگیری و راستی ترویج می شد. افراد از کوچک و بزرگ گرفته تا پیر و جوان، با قرار گرفتن در آن فضاها خود به خود مجذوب و مسحور آن فضاها می شدند و ناخودآگاه به سوی فضایلی اخلاقی و انسانی مرسوم کشیده می شدند.
- اما امروزه شهرهای ما فاقد چنین فضاهایی می باشند. آن فضاها یا فرو ریخته اند، یا کم رنگ شده اند، و یا از مشروعیت و کارکرد لازم برخوردار نیستند. ما محتاج فضاهایی هستیم که شهروندان در آن فضاها با همدیگر وارد تعامل و ارتباط شوند و اخلاقی زیستن را تجربه کنند. شبیه آن چه که در کافه های مدرن اتفاق می افتد. همانطور که افراد در کافه ها، ارزش های مدرن مثل فردیت، نوع دوستی، تسامح و تساهل را تجربه می کنند، فضاهایی هم لازم است که افراد در آنها طی یکسری تعاملات پویا و خلاق فضایل اخلاقی و انسانی را تجربه کنند.
