حبیب الله آقامحمدی
- شهرها فقط به خاطر نیازهای بیولوژیکی و زیستی به وجود نیامده اند. این بر عهده روستاها بود. یکی از کارکردهای مهم روستاها تامین نیازهای زیستی انسان بود. شهرها از اساس پدیده هایی سیاسی و فرهنگی هستند. شهرها بیشتر به علت نیازهای فرهنگی و سیاسی پدید آمده اند. اگر نوع نگاه سیاسی انسان تغییر پیدا نمی کرد، و اگر شرایط فرهنگی انسان عوض نمی شد، چه بسا امروزه شاهد وجود شهرها –حداقل به صورت فعلی- نبودیم.
- شهرها پُر از فضاهای سیاسی و فرهنگی هستند؛ از احزاب، راهپیمایی ها و اعتصاب ها گرفته که فضاهای سیاسی به شمار می آیند، تا مدارس، کنسرت ها و کافه ها که فضاهای فرهنگی محسوب می شوند، همگی به شهرها هویتی متفاوت از روستا می دهند؛ و دقیقا به دلیل همین فضاهای گوناگون شهرهاست که موضوع «حقوق» اینقدر در شهرها بااهمیت می شود.
- اگر حقوق انسان شهری به رسمیت شناخته نمی شد، این همه فضای سیاسی و فرهنگی به وجود نمی آمد. انسان منهای حقوق، نمی تواند از نیازهای سیاسی و فرهنگی دم بزند، تا چه برسد به اینکه آن نیازها را عینیت ببخشد. انسان منهای حقوق یعنی انسان اسیر در نیازهای زیستی. پس این همه فضای سیاسی و فرهنگی که ما در شهرها شاهد هستیم نتیجه این بوده که حقوق انسان شهری به رسمیت شناخته شده!
- از سوی دیگر، نوع تعریف ما از حقوق شهروندان، کالبد و فرهنگ شهر را تعیین می کند. حقوق تعریف شده در چارچوب نظام سرمایه داری شهر متناسب به خود را می آفریند و حقوق سوسیالیستی شهر متناسب به خود را. اگر شهرهای آمریکا و شوروی سابق را با هم مقایسه کنیم می توانیم به خوبی این تفاوت را درک کنیم.
