آصف حاجی زاده :
این روزها شهرها خصوصا شهرهای بزرگ با چالش های عدیده ای روبرو هستند. بسیاری بر این باورند تا زمانی که شهروندان در طراحی و تولید شهر مشارکت ندارند، نسبت به شهر خویش بیگانه بوده و خود نیز چالش آفرین خواهند بود. بنابراین این سؤال پیش می آید که شهروندان را چگونه می توان در امورات مشارکت داد؟ آیا افزایش سطح ارتباط شهروندان (با علایق متنوع و متضاد) با شوراها و شهرداری ها می تواند به این مشارکت بیانجامد؟ نوعی از نظریه پردازی، بر این باور است که شهروندان تنها از طریق نظام های «معنایی»، «ارزشی» و«هویتی» مشترک، امکان «مشارکت هم سو» را حاصل می کنند و تولید نظام های «معنایی»، «ارزشی» و«هویتی» مشترک به واسطه انسان های صاحب منظر، پیش زمینه تولید شهر توسط شهروندان است.
