حفظ منافع در زمین رقیب

کارایی : جناب آقای قدس از شروع فعالیت خود در این عرصه بگویید، تحصیلات فنی و فعالیت در حوزه بیمه در ظاهر امر، خیلی تطابق ندارد، این فعالیت چگونه شکل گرفت؟
قدس : بنده در ابتدا کارمند شرکت نفت بودم، از سال 1357 هم به شکل کارشناس با بیمه ایران همکاری داشتم. در رشته های بیمه ای باربری و آتش سوزی کارخانجات این همکاری شکل گرفته یود. آن زمان شرکت هایی مانند ماشین سازی، تراکتورسازی که ماشین آلاتی از خارج وارد می کردند تحت پوشش بیمه ایران بودند و ما بررسی های کارشناسی می کردیم. در این فاصله به فرهنگ بیمه علاقه خاصی پیدا کردم و داوطلب نمایندگی بیمه شدم که مقرر شد بعد از بازنشستگی این امر محقق شود. با بازنشستگی بنده در سال 75 فعالیت در حوزه بیمه شکل رسمی پیدا کرد.

کارایی : در ارتباط با علاقه به فرهنگ بیمه فرمودید، در صورتی که همین حالا این فرهنگ خیلی در جامعه شکل نگرفته است، هنوز به صورت عامیانه خیلی ها به بیمه ابوالفضل(ع) داشتن معتقدند، در این ارتباط چه نظری دارید؟
قدس : متأسفانه حق با شماست، خیلی ها هنوز بیمه را فقط با شخص ثالث خودرو می شناسند. بیمه های مسئولیت حرفه ای،حوادث و… در جامعه ما جا پیدا نکرده است. در این ارتباط یک مقدار هم خود شرکت های بیمه گذار مقصر هستند.
یکی از دوستان بنده برای گذراندن یک دوره به آمریکا رفته بود، می گفت اتومبیل دست دوم خریده بودم، یک روز خانم و آقا همسایه را سوار کردم، بین راه از من پرسیدند بیمه هم که دارید و من گفتم هنوز نه، قبل از رسیدن به مقصد پیاده شدند و دیدم با اتومبیل دیگری زودتر از بنده به مقصد رسیدند. دلیل این کار را نداشتن بیمه خودرو و مسئولیت ناشی از آن برای من ذکر کردند. خیلی از شرکت ها بیمه مسئولیت ندارند، در صورتی که مانند بیمه شخص ثالث برای خودروهایشان است. چرا که علیرغم داشتن بیمه تأمین اجتماعی، افراد شاغل تحت مسئولیت صاحب کارخانه هستند. در صورتی که مشکلی برای کارکنان ایجاد شود، بخش عمده آنرا سازمان تأمین اجتماعی تقبل نمی کند. اگر با قوانین مدنی آشنا باشند یک لحظه هم غفلت نمی کنند.

کارایی : به نظر شما افزایش تعداد شرکت های بیمه ای در ترویج فرهنگ نقش بیمه داشته است؟ طی سالهای اخیر بیش از بیست شرکت بیمه ای در کشور شکل گرفته که همگی هم نمایندگی های خاص خود را دارند؟
قدس : در ارتباط با خود بیمه ایران نزدیک به 13 هزار نمایندگی در کشور فعالیت می کنند. در کنار این بحث، شرکت های بیمه ای به 27 تا 28 مجموعه رسیده است، قطعاً فعالیت این شرکت ها در ترویج فرهنگ بیمه نقش دارد. اما باید بدانیم بسنده کردن به فعالیت این شرکت ها منجر به اشاعه این فرهنگ نخواهد شد. بلکه باید از طریق تلویزیون و رسانه های جمعی به این امر مبادرت ورزید. بعضی مواقع عدم آگاهی از مسئولیت ها، مارا دچار دردسر خواهد کرد. به طور مثال باید بدانیم هیات امنای مجموعه های مسکونی که خیلی مواقع نیز بدون چشم داشت فعالیت می کنند در قبال کل ساکنین مسئولیت دارند. این هیات موظف است که کل مجتمع مسکونی را بیمه کند، مثلاًبیمه آتش سوزی منازل که البته نازل ترین قیمت ها را دارد به طوری که در مقابل یک میلیون تعهد بیمه سالیانه مثلاً 250تومان حق بیمه دریافت می شود. آیا برای یک خانه با 100میلیون تومان ارزش 250 هزار تومان ارزش بیمه با توجه به اینکه حادثه خبر نمی کند، مبلغ زیادی است یا در مورد زلزله که بسته به مکان نرخ تغییر می کند ولی باز هم یک در هزارو یا8/0در هزار می باشد رقم بالایی است؟
بسیاری از هیات امنای مجتمع های مسکونی این ارقام را می توانند در قالب شار‍‍ژ ساختمان دریافت کنند. لذا فرهنگ سازی کاری جمعی در قالب رسانه ها، صداوسیما و نمایندگی های بیمه ای شرکت های خصوصی و دولتی می باشد. اینکه گاهی می گوییم بابا برای نان شب محتاجم، چرا باید این هزینه بیمه نامه را پرداخت کنم، ولی با دیدن یک خسارت برای خودرو نظرتان تغییر می کند باید بدانیم این هزینه نیست بلکه سرمایه گذاری است.

کارایی : از نقش رسانه ها و شرکت ها در اشاعه فرهنگ بیمه گفتید ولی یکی از علامت سئوال های بنده نقش بیمه مرکزی است. به راستی بیمه مرکزی چه وظیفه ای در این میان دارد؟
قدس : بیمه ها چه خصوصی و چه دولتی با مجوز بیمه مرکزی فعالیت می کنند و در نتیجه بیمه مرکزی در این شرکت ها ذی نفع و ذی سهم است. از سوی دیگر برای این مجموعه ها در قالب بیمه اتکایی عمل می کند. خوب قطعاًبیمه مرکزی هم وظیفه دارد هم در ارتباط با مسائل ایمنی و هم مزایای بیمه اطلاع رسانی و فرهنگ سازی کندو از طرفی دیگر باید ببینیم ما تا همین چند سال پیش در رشته های دانشگاهی، مدیریت بیمه را نداشتیم و الان وجود دارد و این خود یک قدم است. ما باید بدانیم علیرغم توسعه کمی بیمه ها هنوز بازار بیمه در ایران بکر است. ممکن است در ارتباط با خودرو از هر 100تا95 مورد بیمه شخص ثالث داشته باشند ولی آیا در مورد بیمه آتش سوزی منازل هم این نسبت برقرار است.یادم می آید در آتش سوزی سرای دودری بازار تبریز که حدود 180 مغازه و حجره در آن فعالیت می کنند و عامل آتش سوزی یک اسپری خوشبوکننده بود، فقط 23 مورد بیمه آتش سوزی داشتند که سه مورد آن هم مربوط به نمایندگی ما بود.

کارایی : عده ای فکر می کنند حادثه فقط برای همسایه است، مثلاً وقتی زلزله وان در ترکیه اتفاق افتاد اصلاً به این توجه نکردیم که این موضوع می¬تواند برای ما هم باشد و شاهد زلزله ورزقان و آن حواشی بودیم. لذا تا خدا را نبینیم باور نمی کنیم. یکی از بسترهای رایج بیمه استفاده از توان های جمعی است در این ارتباط چه نظری دارید؟
قدس : ما برای تسریع در نتیجه گیری باید از نیروی تشکل ها استفاده کنیم. به طور مثال در روستاها شورای روستا، ریش سفیدان این نقش را می توانند ایفاءکنند. یک مقدار هم باید جنبه اجباری روی آن گذاشته شود. واقعاً از لحاظ مبلغ هم عددی نیست.افراد سیگاری روزی 3تا 5 هزار تومان به سیگار پول می دهند در مقابل آن، حق بیمه ها عددی نیستند. شورای ده، شورای شهر، تشکل های صنعتی، مدنی، هیات امنای مجتمع های مسکونی، اتحادیه ها و انجمن ها در این زمینه نقش اساسی دارند. ممکن است تشکل ها با همکاری در این زمینه، راه های تأمین بودجه هم پیدا کنند. این در اشاعه فرهنگ بیمه نقش مهمی می تواند ایفاء کند.

کارایی :یکی از ویژگی های جنابعالی این است که فرزندان شما هم وارد بازار بیمه شدند. هریک در شرکت بیمه ای فعالیت می کنند. حفظ منافع در زمین رقیب چگونه شکل می گیرد. آیا این به سلامت رقابت کمک می کند؟
قدس : کلیه بیمه ها مراکز خسارت دارند. اگر سئوال شود که نظرتان در مورد ارائه خسارت چیست جواب یا آری است یا نه. این برطبق اصل مشتری مداری است.اینکه خسارت دیده با رضایت از آنجا خارج شود. حضور بخش خصوصی چنین کمکی به بحث بیمه کرده است. موردی شده که مثلاً در شهرک رجایی مراجعه کردیم و طرف گفته است من بیمه هایم از بیمه رازی است و رضایت کافی را از آن ها دارم. من از این شرایط ناراضی نیستم. حال اگر از اطرافیان ما مشتری یکی از این بیمه ها بود من می توانم از حقوق آن ها دفاع کنم. با اینکه می شد به دلیل رابطه پدر و پسری رابطه ناسالم شکل بگیرد، ولی رقابت سالم تقریباً شکل گرفته است.