متعهد به شعار «مشتری محور بودن»

کارایی : میراب پروفیل، هافمن، برند ایرانی ترکیهای؟ شاید این سؤال مطرح شود که آیا این نام برگرفته از دو شرکت است یا یک شرکت با برند ثبت شده هافمن؟ لذا در ابتدا به معرفی شرکت بپردازیم؟
حمیدیه : شرکت میراب پروفیل در سال 1384 به ثبت رسیده است. یک شرکت ایرانی ترکیهای بوده و شروع به فعالیت تولیدی آن از سال 1386 آغاز شده است. از آنجایی که برای محصول میتوان دو راهکار اتخاذ نمود که یکی گذاشتن نام شرکت روی محصول است و دیگری انتخاب نام برای محصول است که همان برند هست. میراب پروفیل محصولات خود را با نام هافمن تولید و عرضه مینماید.

کارایی : دلیل اینکه سرمایه گذاری خارجی توانسته خیلی زود موفق شود، علاقه خاص شما به این صنعت بوده و یا دلیل دیگری را برای آن باید جستجو کرد؟
حمیدیه : قطعاً افرادی که وارد صنعت و تولید میشوند یکی از اهداف بلندمدتی که دارند رسیدن به منافع مالی و سودآوری است و این هدف همان طور که اشاره شد نیازمند زمان است. فرد باید بردبار باشد و به صنعت و تولید عشق بورزد. این یک شعار نیست برای توجیه مشکلات و سختیها بلکه واقعیت است که همه بزرگان به آن اذعان نمودهاند.
سهامداران و شرکای میراب پروفیل همتای همین کارخانه را در کشور ترکیه نیز احداث کرده بودند و از روی علاقهای که به صنعت دارند همیشه از فرصتها استفاده میکنند، مثلاً در کشور آلمان نیز کارخانه نساجی دارند. اینکه در ایران سرمایه گذاری کردهاند دلیلی ندارد بجز ادای دین خود به ایران و تبریز که به آن عشق مادری دارند چرا که بزرگشده همین آب و خاک هستند. لذا اینکه بگوییم سرمایه گذاری خارجی بوده، هم درست است هم نه.
میراب پروفیل تولیدات خود را در ابتدا بر مبنای 60 درصد صادرات با توجه به نیاز کشورهای همسایه قرارداد و 40درصد برای مصارف داخلی که با توجه به تغییرات سیاسی اقتصادی اخیر در منطقه به تدریج جای این درصدها تغییر کرد. در حال حاضر بیشتر تولیدات میراب پروفیل در داخل مصرف میشود. البته این تغییر در حالت کلی به ضرر ما نبوده و توانستیم در بازار داخلی به عنوان یک قدرت مطرح باشیم و از این جهت موفق بودهایم. اگر منظور شما از موفقیت، موفقیت داخلی بوده که دلیل آن عنوان شد ولی باید در نظر بگیریم به دلیل موانع متعدد به موفقیت در خارج کشور فعلاً نرسیدهایم.

کارایی : منظور شما از موانع متعدد چیست؟ با چه مشکلاتی روبه رو هستید؟
حمیدیه : جنگ برای زندگی، از سال 90 تا به حال صنعت ایران سقوطی را تجربه کرده که پیامدهای آن را باید چندین سال به جان خرید و در پی رفع آنها بود. تحریم خارجی! کلیشهای که همه ما در باره آن می دانیم و بهترین بهانه برای شکستهای اخیر بوده ولی از چه کسی مطالبه کنیم رفع تحریمهای داخلی را که کمرشکن بوده و هستند. 27 مرحله برای گشایش ال سی! 27 مرحله برای رسیدن به نقطه شروع باید طی کنیم.
فقط تیتری از مشکلات اصلی را اگر عنوان کنیم و آنها را تشریح نکنیم میتوان به چند مورد اساسی اشاره کرد: گشایش ال سی، نوسانات ارزی، انتقال ارز، کاهش سرمایه در گردش، افزایش هزینهها پس از هدفمند کردن یارانهها، اداره دارایی، بیمه تأمین اجتماعی، تسهیلات بانکی و … که همه و همه فقط یک پیامد را به دنبال داشتند، تجربههای تلخ شکست در تولید و صنعت کشور.
تحریمهای داخلی – متأسفانه در چند سال اخیر علیالخصوص 3- 4 سال گذشته یک دیدگاه قدیمی که پر از اشتباه و دل شکستگی بود در ادارات و ارگانهای دولتی زنده شد و آن اینکه تولیدکننده را به چشم یک استثمارگر مینگرند، یعنی تولیدکننده حتماً حقی از کسی ضایع و پولی را نه چندان حلال به دست آورده که به این جایگاه رسیده است. لذا تنها کاری که نمیکنند، همکاری و همیاری بوده و به استناد انواع تبصرههای قانونی مانع از حل مشکلات تولیدکننده و پیشرفت ایشان میشوند.

کارایی : اگر خواسته یا خواستههایی از دولت دکتر روحانی داشته باشید، بارزترین آنها چه مواردی هستند؟
حمیدیه : تلاش در جهت رفع تحریمها. دقت در ارائه مجوز و تسهیلات احداث کارگاهها، کارخانهها و واحدهای تولیدی صنعتی که امروزه در شهرکهای صنعتی که وارد میشویم فقط انبوهی از آهن و سیمان را میتوان مشاهده کرد که در داخلشان هیچ اثری از زنده بودن و پویایی نیست. احیاء همین واحدها زمان زیادی را میطلبد که میبایست به فکر باشند.
ضرر را هر جا کنترل و متوقف کنیم، سود خواهیم کرد. احیاء سازمان مدیریت و برنامهریزی کشور یعنی احیاء مغز و راهنمای راه تمام کشور. اشتباهی که انجام شد و خیلی سریع آثار آن را لمس کردیم به نظر مهندس بنده خیلی سریع باید سر و سامانی دوباره به آن بدهند.
همه نامزدهای انتخاباتی شعارهایی داشتند که اغلب مشترک بود، اشتغالزایی، بهبود فضای کسب وکار، کاهش تورم و …
اما ای کاش با شعار دادن همه چیز قابل حل باشد. در دولت آقای احمدی نژاد صحبت از 2.500.000 شغل در سال بود! که عملی نشد مگر به شرط داشتن برنامه منطقی و بلندمدت. از دیدگاه بنده ارزش واقعی دادن به کشاورزی، صنعت و تولید جزو اساسیترین راهکارها و راهحلهای رفع مشکلات و بحرانهای داخلی است که مسیر را برای رسیدن به اهداف آسان میکند. البته اشاره شد که احیاء صنایع فعلی مهم تر است و امیدواریم اشتباه دوره های پیشین در اجرای طرح بنگاههای زودبازده که با تزریق پول به بازار و در بین مردم باعث چنین عواقبی گردید را تکرار نکنند.

کارایی : شما در رتبه بندی IMIAZAR100 در سال گذشته رتبه 67 را در شاخص فروش داشتید. چه پیشنهاد و راهکاری برای ارتقاء کمی و کیفی این رتبه بندی ارائه میفرمایید؟
حمیدیه : به نظر بنده این رتبه بندی اگر ادامه پیدا کند خیلی خوب خواهد بود ولی در صورت امکان اگر بتوان شاخصهایی را تعریف کرد که شرکتهای خصوصی منطقه بتوانند با شرکتهایی مثل پالایشگاه و پتروشیمی رقابت داشته باشند قطعاً مشوق مناسبی برای ارتقاء سطح کیفی خواهد بود و از طرفی شرکتها با حضور در این طرح بتوانند از امتیازات ویژهای در ارتباط با ارگان های دولتی بهرهمند شوند قطعاً میتوان به ارتقاء سطح کمی نیز امیدوار بود.
موفقیت تعاریف مختلف و نسبی زیادی دارد ولی برای صنایع و تولیدکننده ها میتوان اینگونه تعریف کرد: شرکتهایی که توانستند از بحران و مشکلات اخیر به سلامت و یا با کمترین آسیب گذر کنند، موفق بودهاند. گذر از بحران نشان از هوش اقتصادی و برنامه راهبُردی مبتنی بر آیندهنگری این شرکتها دارد و جدای از هر طرح و همایش و رتبه بندی جا دارد توجه ویژهتری به این شرکتها داشت و به زحمات و تلاشهای کارکنان آنها احترام گذاشت.

کارایی : و به عنوان سخن آخر؟
حمیدیه : صنعت همیشه موفق است ولی باید نوآور بود و کارآفرین، چرا که تقلید صنعتی که موفق است و از طرفی بازارش اشباع شده است تجربه نشان داده که به ندرت موفق خواهد بود. برای موفقیت نیازمند سرمایه گذاری بالا و پشتوانه قوی سرمایه داریم. لذا توصیه بنده به کسانی که میخواهند وارد صنعت شوند، مطالعه و بررسی زیاد است و این مهم را بدانند که برنامهریزی مبتنی بر واقعیت و آیندهنگری شرط پیشرفت و بقاء در صنعت هست.