کارایی :شرکت شما برای اولین بار در طرح ایران تک ورود کرده است با این توصیف اصلی ترین سوال ما این است که چرا و به چه دلیل امسال تصمیم به مشارکت در این طرح گرفته اید با توجه به اینکه در سه سال قبل در این طرح حضور نداشتید؟
غفاری : ما از دور اول بسیار راغب بودیم که صورت های مالی ارائه کنیم و در این طرح شرکت کنیم اما چون شرط حضور صورت های مالی حسابرسی شده بود و ما محدودیت هایی در این مورد داشتیم اما امسال برای ما عنوان کردند که برای حضور نسبت های مالی، اهمیت دارند و ما در خصوص ارائه این نسبت ها مشکلی نداشتیم و خیلی مشتاق هستیم که خودمان را با شرکت های قدر دیگر، محک بزنیم
کارایی : البته امسال گروه های صنعتی نیز در طرح تفکیک شده است
غفاری : بله وقتی ما خودمان به تنهایی و بدون اطلاع از کمیت و کیفیت رقبا فعالیت می کنیم، شاید عیاری برای محک زدن خودمان نتوانیم داشته باشیم که نشان دهد ما در چه حدی هستیم و تا چه حدی می توانیم در کنار شرکت های همکار مان پیشرفت کنیم؛ و این اصلی ترین هدف ما از مشارکت در این طرح است.
کارایی : فکر می کنید که چنین طرح هایی در شفاف سازی فضای کسب و کار یا بهبود آن فضا تاثیری داشته باشد یا نه؟ در دنیا هم fortune 500 و طرح های مشابه وجود دارد. آیا فکر می کنید که با فضای کنونی، این طرح ها به کار شرکت ها می آید و میتواند راهگشا باشد یا نه؟
غفاری : به نظر من که حرکت بسیار خوبی است. این سنجش ها طبیعتاً می تواند عیار و معیار خوبی در اختیار شرکت ها قرار دهد ولی از آنجا که در ابتدای این حرکت در ایران قرار داریم جا افتادن طرح می تواند کمی زمان بر و انرژی بر باشد. ولی بعد از اینکه طرح جایگاه خود را پیدا کرد و تمام شرکت ها در این طرح مشارکت کنند قطعاً خیلی خوب تر و مفید تر خواهد شد
کارایی : به عنوان شرکتی که در شهر ما شناخته شده و نیز فردی که به بخش خصوصی تعلق دارد و فاقد حمایت های دولتی است، چه مطالبه ای از حاکمیت دارید؟ و فضای فعلی کسب و کار را برای صنف خود چگونه ارزیابی می کنید؟ مثلاً برخی از فعالین صنعت شما عنوان می کنند که رکود، فعالان اقتصادی را تهدید می کند و یا تعرفه واردات آنقدر پایین است که کفش های چینی به راحتی وارد می شوند و تولید ملی را تهدید می کند اولاً این فضا را از منظر خودتان توضیح دهید و سپس عنوان بفرمایید که از دولت چه انتظاراتی دارید؟
غفاری : خب این هم سوالش سخت است و هم جوابش، ولی اگر بخواهیم در این وضعیت رکود کاری کنیم، مملکت به یک سری افراد دلسوز احتیاج دارد. حالا اگر مقیاس را کوچک تر کنیم خود ما، می توانیم کارهایی انجام دهیم که تا تمام شدن رکود، این کارگرها را نگه داریم تا بیکار نشوند. به طور مثال کارخانه ای مثل کارخانه ارج با 75 سال قدمت اعلام ورشکستگی می کند. چرا؟ چون مدیران دیگر آنجا را اداره کرده اند و برای آنها هم زیاد مهم نیست که کارخانه بماند و یا نماند. ولی وقتی فردی حس پیشرفت و تلاش را داشته باشد، همه چیز متفاوت می شود. خود من اگر اینجا هم نباشد و در جای دیگر هم فعالیت داشته باشم با جان و دل کار می کنم همانطور که در کار خودم هم همین گونه بوده ام البته برای سرپا ماندن بایستی حداقل بخشی از سرمایه متعلق به صاحب سرمایه باشد و تماماً به بانک تعلق نداشته باشد. به هرحال دولت نمایندگانی در شهر دارد که باید بیایند و به تولیدی های بزرگ و معتبر سر بزنند و درباره مشکلاتشان سوال کنند.
کارایی : پس یکی از انتقاداتتان این است که دولت ارتباط مناسبی با صاحبان صنایع ندارد؟
غفاری : بله اصلاً نمی دانند که چه اتفاقاتی می افتد. افراد دلسوز لازم است که بتوان از این مهلکه بیرون آمد یعنی یک راه هایی وجود دارد و آن گونه هم نیست که بگوییم یخ زده ایم و در این حالت مانده ایم.
کارایی : فکر می کنید که تا چه حد در حمایت از تولید ملی توفیق داشته ایم؟
غفاری : نخیر حقیقت این است که امروز حمایت آنطور که باید وجود ندارد ولی خب باید این را هم در نظر داشت که مملکت از لحاظ اقتصادی در دوره تغییر است. به هرحال برجام و قضایای دیگر چندین سال و چندین دوره است که بحث دهکده جهانی وجود دارد طبیعتاً تمامی کشورهایی که این تغییرات در آن ها ایجاد شده با چنین مشکلاتی روبه رو شده اند. مثلاً در شوروی سال های سال قیمت گوشت چهار روبل بود و بعد از دو سال این قیمت به چهارهزار روبل افزایش پیدا کرد و این تغییرات در اغلب کشورها صورت گرفت مانند ترکیه. ایران هم از این قاعده مستثنی نیست و شاید یک سری سیاست ها که دولت گذاشته است غلط و اشتباه باشد ولی در بلند مدت ایران مجبور است به دهکده تجارت جهانی بپیوندد و باید یک مقدار هوشمندانه تر در این مسیر حرکت کنند.
کارایی : پس شما شرایط فعلی را الزامات گذار به اقتصاد سرمایه داری که کل دنیا تجربه کرده است می دانید؟
غفاری : بله اگر شما توجه کنید در زمان آقای رفسنجانی هم یک حرکتی شروع شد که اولاً خود ایشان شکست این کار را اعلام کردند و بعد آقای خاتمی آمد و یک مقدار کار را به جلو برد ولی بازهم ناقص ماند. آقای احمدی نژاد در دور اول کاملاً رد کردند و در دور دوم هم شدیداً این قضیه را حمایت می کردند. متاسفانه فراز و نشیب زیاد شده است. ولی خب به هرحال چاره ای نداریم و مجبوریم به این حرکت بپیوندیم. در این قضیه هم هرچقدر دولت همکاری و همراهی بیشتری با شرکت ها داشته باشد، نتیجه بهتر و مفیدتر خواهد بود. البته هدفم این نیست که وام اضافه به شرکت ها تعلق گیرد و یا سوبسید هایی پرداخت شود. نه. سیاست های دولت باید منعطف باشد تا این گذر صورت گیرد. شرکت های خصوصی باید بیشتر و هوشمندانه تر عمل کنند الان دیگر چند سال پیش نیست که بگوییم هزینه ها مساله ای نیست نه الان باید با مدیریت سیستماتیک کارها را به جلو ببریم
در این میان باید به یک نکته ای اشاره کنم که الان قیمت کفش اکو حدود 700 الی 800 هزار تومان است باید دید که آیا این کالا واقعاٌ برگ سبز دارد و به فروش میرسد؟ یا با کلاه گذاشتن بر سر دولت و به صورت قاچاقی به اینجا رسیده است؟ چرا باید کفشی که من تولید می کنم و از لحاظ کیفیت همانند اکو است را نتوانم 70 هزار تومان هم بفروشم؟ پس تولیدکننده تنها یک سر این ماجراست و بازیگران دیگری نیز در این میان نقش دارند. خب یک سری اتفاقات پیچیده و نادرست افتاده است که باید قانونی شوند؛ و جلوی تکرار آنها هم گرفته شود.
کارایی : آیا شما معتقدید کیفیت محصولاتتان با کیفیت محصولات برند اکو برابری می کند.
غفاری : بله حتی از آن هم بهتر است. باید به این نکته هم توجه کرد که وقتی در جایی بخواهید که هم کیفیت با اکو کفش بخرید، باید حداقل یک سوم پول محصولات اکو را برای کفش ایرانی پرداخت کنید.
کارایی :آیا بازاریابی و سیستم پخش خاصی دارید و یا مطالعاتی دارید که کجا بیشتر مشتری محصولات تولیدی شما هستند؟
غفاری : اگر به تیپ محصولات ما توجه کنید متوجه می شوید که سبد کالای ما کامل است شامل زنانه، مردانه و ایمنی. در رابطه با ایمنی که به صورت مستقیم با شرکت ها کار می کنیم شرکت های فولاد، پتروشیمی و دارویی که بازار هدف ماست. همچنین در این راستا، نمایشگاه هایی هم در عسلویه داریم و یا در نمایشگاه نفت، گاز، پتروشیمی که در تهران برگزار میشود؛ و دفاتری در تهران، مشهد، اصفهان، شیراز و تبریز داریم که از طریق همین پنج دفتر جلو می رویم. راه اندازی این دفاتر هم پس از انجام مطالعات مربوطه صورت گرفته است.
سنجش ها می توانند عیار و معیار خوبی در اختیار شرکت ها قرار دهند
«وقتی فردی حس پیشرفت و تلاش را داشته باشد، همه چیز متفاوت می شود. خود من، اگر اینجا هم نباشد و در جای دیگر هم فعالیت داشته باشم با جان و دل کار می کنم همانطور که در کار خودم هم همین گونه بوده ام» این ها بخش هایی از صحبت های بهلول غفاری، مدیرعامل شرکت پای آرای در گفت و گو با کارایی بود. ادامه این گفت و گو در زیر می آید:
