چندین روز به انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده ی آمریکا نمانده است. جهانیان و مردم آمریکا بعنوان ناظر مشاهده گر وضعیت دوگانه ای به نام «هیلاری کلینتون» – نامزد دموکرات – و «دونالد ترامپ» – نامزد حزب جمهوری خواه- هستند. رسانه های داخلی آمریکا و جهان هر روز بیشتر و بیشتر بر هیجان این دوگانگی می افزایند بطوریکه ظاهراً جهان در آستانه ی تولدی مبارک است که گویا آمریکایی ها و جهانیان در انتظار آن بوده اند. فضای دوگانه چنان بالا گرفته است که انگار نتیجه ی انتخابات در آمریکا، به تغییرات بنیادین در این کشور و جهان خواهد انجامید و همین انگیزه ی ظهور پرسش هایی است که انسان کنجکاو را وا می دارد تا بداند که آیا این دوگانگی، نمایندگی واقعی خاستگاه شکاف های متضاد درونی نظام اجتماعی آمریکا و یا نظام بین المللی است یا دوگانگی های مجازی رسانه ای برای داغ کردن تنور انتخابات در آمریکا و نمایش ظاهری دمکراسی در جهان از جانب مهم ترین صادر کننده ی مردم سالاری به دیگر کشورهاست. ذهن کنجکاو در پی آن می شود که چرا و چگونه پدیده ای به نام «ترامپ» ظهور یافته است و این پدیده چقدر توانایی به چالش کشیدن دیوانسالاری متمرکز در آمریکا را دارد هرکسی از خود سوال می کند که تأثیرات نتایج پیروزی هر یک از این کاندیداها در مناسبات جهانی به چه شکل می تواند باشد و آثار آن بر روی مسائل آمریکا با ایران به چه نحوی خواهد بود و آیا نتیجه ی انتخاب هر یک از گزینه ها می تواند تهدیدات جدی ای بر علیه منافع و امنیت مردم ایران، تلقی گردد. چقدر ساختار داخلی آمریکا و نظام بین المللی می تواند بر روی انتخابات و نتایج آن اثرگذار باشد و نگرش ایرانی ها به این موضوع به چه نحوی است. مطالب پیش رو در واقع تلاش هایی برای تدوین پاسخ های به این پرسش ها می باشد؛
هدف رسانه ها از ایجاد دوگانگی مجازی در انتخابات آمریکا
اکنون طی ٢۵ سال گذشته، فضای دوگانه ی مجازی در صحنه ی سیاسی آمریکا، در شدیدترین میزان قرار گرفته است در حالی که ۶۵ درصد جمهوری خواهان و ۶٣ درصد دموکراتها معتقدند اشتراکات بسیار اندکی با اعضای حزب مقابل دارند براساس مطالعات موسسه پو «اکثریت اعضای هر دو حزب نظراتی بسیار نامساعد نسبت به حزب مقابل و اعضای آن دارند؛
علاوه بر این، نظر سنجی دیگری در خصوص اظهار نظر در مورد ویژگی های اخلاقی همدیگر منتشر شده است؛
با وجود این تعاریف نه چندان خوشایند، تنها ٣١ درصد دموکراتها و ٢٧ درصد جمهوری خواهان معتقدند همکاری روابط آنها را با حزب مقابل تحت تاثیر قرار می دهد. در بین افرادی که حامی هیچ کدام از این احزاب نیستند» تاثیر مخرب سیاست های حزب مقابل در گرایش آنها به حزب مخالف» معیار نظر آنها بوده است.
طبق گزارش های منتشر شده رسانه ها از جمله صدای آمریکا، بیشتر به مسایل داخلی آمریکا اختصاص دارد و تقریبا در چارچوب موارد فوق الذکر قابل تعمیم است.
مناظره ها غالبا در قالب طعنه و کنایه ی کاندیداها به هم دیگر است. به عنوان مثال طبق گزارش صدای آمریکا، وقتی کلینتون از ترامپ انتقاد کرد که « چرا مالیاتش را منتشر نکرد، ترامپ گفت من وقتی منتشر می کنم که تو ایمیل هات را منتشر کنی».
به نظر می رسد رسانه ها مدام از وجود دوگانگی صحبت می کنند که در واقعیت نمی توان برای آن ساختار یا کارکردی نشان داد گویا مهندسی ذهنی مخاطبان، برای امری لازم در دستور کار قرار گرفته است
جهت مطالعه ی ادامه این تحلیل ، لطفا به صفحات 44 الی 50 ماهنامه مراجعه نمایید.
