گفت وگو با عضو هیات مدیره شرکت پارس ساختار

کارایی :آقای نواده، فلسفه وجود شرکت شهرک‌های صنعتی در اساس بهره‌مندی از یک سری مزایا همانند تسهیل اخذ مجوزها، انجام برخی هماهنگی‌ها و همچنین محاسن مربوط به تجمیع صنایع در یکجا است، حال سوال اینجاست که آیا استقرار در شهرک‌های صنعتی برای شرکت‌ها دستآوردهایی داشته است؟
نواده اباذر : فلسفه اصلی تاسیس شهرک‌های صنعتی درست بوده است چرا که اگر یک کارخانه قرار بود راه اندازی گردد و یا شرکتی می ‌خواست افتتاح بشود به یک سری زیرساخت‌ها نیاز داشت، زیرساخت‌هایی همانند آب و گاز و برق که آوردن اینها به آن منطقه خود مستلزم صرف هزینه‌های سرسام آوری است. پس بنابرین بهتر است که شرکت‌های تولیدی همگی در یک شهرک در کنار همدیگر و در یک منطقه مناسب که کاربرد کشاورزی هم ندارد قرار بگیرند و بعد برای آن منطقه زیرساخت‌های مربوطه تامین شود. چون کارخانجات اغلب به تنهایی توانایی ایجاد زیرساخت‌ها را ندارند. بنابراین وجود یک متولی بسیار امر پسندیده‌ای است، اینکه به شرکت‌‌ها آماری در خصوص فروش زمین ارائه نماید و اینکه بتواند از صاحبان اراضی با قیمت مناسب زمین‌ها را بخرد و زمین های خریداری شده را به نفراتی که می‌خواهند در آنجا شرکت یا کارخانه احداث کنند به قیمت مناسب اما بالاتر از قیمت خریداری شده بفروشد. بدین ترتیب، از این محل اندوخته‌ای برای خود ایجاد می‌کند که می‌تواند به رقم قابل توجهی تبدیل شود. شرکت شهرک‌های صنعتی می تواند با آن بودجه به زیرساخت‌ها رسیدگی کند و خیابان کشی و آسفالت کشی و درختکاری و انواع خدمات لازم دیگر را به النجام رساند. منتها هیچ کس به خودی خود ذی نفع نیست که بیاید و در وسط خیابان درخت بکارد و این را باید متولی این امر انجام دهد. به صورت خلاصه، رسالت شهرک‌‌های صنعتی همین می تواند باشد.
کارایی : قدیم ترین شهرک صنعتی در این منطقه کدام است؟
نواده اباذر : شهرک صنعتی رجایی است که می توان گفت که در ایران قدیمی ترین شهرک صنعتی است که در جاده تبریز آذرشهر بعد از پالایشگاه قرار گرفته است.
کارایی : بیشتر می خواهیم تجربه شخصی شما را از حضور در این شهرک ها بدانیم و واقعیت های ملموسی که در آن جاری است؟
نواده اباذر : در هر کاری کاستی وجود دارد. قوانین به خودی خود بسیار خوب هستند و همگی با مطالعه و بررسی کارشناسان وضع شده است اما در عمل می‌بینیم که یک سری سوءبرداشت‌ها می شود، مثلاً یکی از کاستی ها می تواند این باشد که وقتی یکی ار کارخانه ها می خواهد سهمیه برق مصرفی خود را افزایش دهد به مشکل برمی خورد که البته این فقط مختص شرکت‌های صنعتی نیست و سیستم توزیع هم دارای یک نواقصی است. مدیران کارخانه‌ها هم باید باهم دیگر هماهنگ باشند و همکاری بکنند و سعی کنند مشکلات را حل کنند. در طی سال های اخیر شرکت‌های تولیدی و کارخانجات از لحاظ کارایی و تولید پسرفت زیادی داشته اند و به طور میانگین بیش از 50 درصد واحد‌ها در حال تعطیلی هستند، مشکلات در حوزه‌های دیگر هم وجود دارد، از جمله مشکلاتی که در حوزه همین شهرک های صنعتی وجود دارد. البته متولی اساسی در زمینه رفع و رجوع مسائل مربوط، سازمان صنعت، معدن و تجارت است که باید به درد صنعتگران برسد از جمله در خصوص وام و راه اندازی واحدها، مشاوره و همکاری با سرمایه‌گذاران و صنعت گران.
کارایی : مشکلات کلی شما در این حوزه چیست؟ همچنین در رابطه با گشایش های اخیر و تاثیر آن بر روی اوضاع صنعت و شهرک های صنعتی چگونه است؟
نواده اباذر : چرخ اقتصاد مملکت و کشور ایران بزرگ و سنگین است و برای هرگونه تغییری در آن به انرژی بسیار زیادی احتیاج است. کلاً هرگونه تصمیمات غلط و نادرست مدیران در هر کشوری برایند و نتیجه خود را بعد از هفت سال نشان می‌دهد و در سطوح مختلف جامعه تاثیرات آن احساس می‌شود. پس بنابراین اگر دولتی برای بهبود وضعیت بیاید هم باز مستلزم زمان است و چندین سال طول خواهد کشید که این چرخ متوقف شده اقتصاد را بتوان دوباره به حرکت درآورد. بنابراین ما در دو سه سال اخیر گشایشی ندیده‌ایم و هرسال بدتر از سال قبل بوده است و فعالیت‌هایی که انجام می‌دهیم تقریباً به یک هفتم کاهش یافته است و مجبور شدیم چیزی حدود هشتاد نفر از نفرات و پرسنلمان را در طول این چند سال علی رغم میل باطنی و داشتن رضایت از عملکردشان تعدیل کنیم و این رکود در شرکت ما وجود دارد و شرکت‌های بسیاری هستند که به کلی تعطیل شده اند. ما در وصول مطالبات خود هم مشکل داریم، هم کار نمی توانیم کنیم و میزان کارمان کم شده است و هم نمی توانیم پول کاری را که برای دولت انجام می‌دهیم را بگیریم که بتوانیم خرج مواد اولیه و حقوق کارگران و موارد دیگر کنیم و این باعث شده است که رفته رفته مجموعه ما هم به سوی توقف پیش رود.
کارایی : حالا که نرخ سود سپرده ها کم شده است و شرایط کلی در واقع در جهت خارج شدن از رکود باشد فکر می‌کنید در چه بازه زمانی در ایران تولید باصرفه خواهد شد؟
نواده اباذر : کاهش بهره‌ وام‌ها می تواند یکی از قدم های اساسی در جهت بهبود اوضاع و پیشرفت مملکت باشد. اگر این روند ادامه پیدا کند، اقتصاد مملکت کاملاً فلج خواهد شد چون همه که پول زیاد ندارند و کسی که می خواهد فعالیت اقتصادی کند بایستی از بانک وام بگیرد. بانک‌ها وظیفه دارند که به کارآفرین‌ها کمک کنند اما با این بهره‌های بانکی هیچ کس نمی تواند فعالیتی کند که به معنای واقعی اقتصادی باشد و ورشکست نشود. کدام شغل را سراغ دارید که بتوان در آن به 25 درصد سود دست یافت. کسی که سرمایه دار است، با شرایط موجود، ریسک و حوصله کار را نخواهد داشت، پس اینجا تکلیف مردم و استخدام آن‌ها چه می‌شود؟ چه کسی باید این کار را انجام دهد ؟ به نظر من کاهش بهره بانک ها بسیار حیاتی است.