سامره پورمرادیان – دانش آموخته توریسم و گردشگری

برقراری ارتباط موثر صنعت گردشگری با کودکان؛ رویکردی فرهنگی برای تضمین پایداری بازار گردشگری

صنعت گردشگری، از عمده ترین صنعت هایی است که بدون هیچ واسطه ای با تمامی اقشار جامعه و به عبارتی دیگر با تمامی اعضای خانواده در ارتباط است به گونه ای که امروزه این صنعت به عنوان یکی از صنایع بزرگ، طیف وسیعی از مخاطبان را در برمی گیرد.
در سال های اخیر، با افزایش روزافزون جهانگردان و علاقه مندان به سیر و سیاحت، موضوع تخصصی تر شدن خدمات مرتبط با گردشگری بیش از پیش مطرح می گردد و این بدین معناست که می بایست به علاقه مندی های خاص هر گروه از گردشگران توجه ویژه و مطلوب گردد. از طرفی علاوه بر موضوع علاقه مندی و گرایشات و ترجیحات متفاوت و متنوع گردشگران، موضوع جغرافیا و مکان فیزیکی که مورد بازدید قرار می گیرد، نیز یکی دیگر از متغیرهایی است که می بایست مورد توجه سیاست گذاران این حوزه قرار گیرد. بدین ترتیب، در این صنعت نیز همانند سایر صنایع، لازم است تمامی نقاط توریست پذیر حداقل دارای یک مزیت رقابتی جهت جذب هرچه بیشتر گردشگر باشند. این امر در واقع به معنای تخصصی تر شدن سوژه های گردشگری و امکان ارائه امکانات به تمامی مشتریان بالقوه است که علایق و انگیزه های متفاوتی دارند.
در این میان با توجه به تغییراتی که در سال های اخیر به ویژه از اوایل قرن بیستم در زمینه فرهنگ عمومی به وقوع پیوسته و با توجه به تغییر نگاه به انسان ها و شهروندان و زدوده شدن متغیرهای مربوط به حکومت داری پدرسالارانه و غیرمشارکتی، کودکان در دهه های اخیر در کانون توجهات قرارگرفته اند و کمابیش به عنوان مهم ترین اعضای خانواده در نظر گرفته می شوند. از این روی لازم است در صنعت گردشگری، کودکان به عنوان مخاطبان خاص و مشتریان بالقوه در نظر گرفته شده و مورد توجه ویژه ای واقع شوند. از طرفی کودکان با توجه به روحیه خاص خود موجوداتی کنجکاوند که از تجربه های تازه شگفت زده می شوند و با قرارگرفتن در معرض تجربه های تازه، بسیار می آموزند. برای فعالین صنعت گردشگری البته برقراری ارتباط با این مشتریان کوچک اما تاثیرگذار، به دشواری برقراری رابطه با بزرگسالان نیست، چرا که به نظر می رسد با طرح پرسش های ساده از کودکان علایق عمده آن ها را مورد شناسایی قرار داد.
بسیاری از مردم وقتی سخن از میراث جهانی به میان می آید به گذشته و در گذشته بودن فکر می کنند، در حالی که در رویکرد جدید، میراث به عنوان نشانی در آینده نگریسته می شود. میراث جهانی که به دو دسته میراث ملموس و ناملموس تقسیم بندی می شوند و بسیاری از آن ها در سایت یونسکو ثبت شده اند، ارزشمندترین منابع صنعت گردشگری به شمار می آیند. فرهنگ و ریشه هر ملتی با ارزش ترین دارایی آن است. از سوی دیگر آینده داران ما، کودکان هستند پس باید در خاکی ریشه کنند که بهترین ثمر را داشته باشد. نیاکانان ما و آثار ملموس و ناملموس به یادگار مانده از آن ها برای ما بنیه ای اساسی برای فردای بهتر کودکان ما است.
جهانگردان کوچک، عبارتی است که امروزه در تمام جهان به آن توجه خاصی می شود. در واقع اگر یکی از میراث جهانی را در نظر بگیریم، می توانیم با توجه به سوالات ساده کودکان، هم برای آن میراث کتابچه راهنمای کودک، هم تندیس هایی از آن مکان برای کودکان، هم مکان های شماتیک از آن مکان جهت بازی کودکان تهیه کرد که همه ی این ها جهت آشنایی هرچه بیشتر کودکان با این مکان ها و در واقع به خاطر سپردن آن مکان، جهت بازدیدهای آینده و حفظ سینه به سینه میراث فرهنگی است.
در پایان می توان گفت که تجربه و خلق خاطرات، یکی از تاثیرگذارترین راه های برانگیختن توجه و علاقه مندکردن همه انسان ها به ویژه کودکان است. از طرفی بهترین و شیرین ترین زمان ثبت خاطرات، دوره کودکی است. حال، صنعت گردشگری نیز به ویژه با هدف کاهش هزینه های گزاف تبلیغات برای جذب گردشگر در آینده، و در واقع با هدف سرمایه گذاری پایدار و بلندمدت می بایست اهداف اساسی و زیربنایی خود را با تمرکز بر مشتریان بالقوه این صنعت یعنی کودکان، تدوین نماید. به طور خلاصه می توان برنامه هایی همچون برگزاری تورهای ویژه کودک، تهیه و تدوین عوامل جذب کودکان در میراث جهانی، برگزاری کلاس های جهانگردان کوچک و آموزش صحیح مقصدگزینی و سفر سالم به کودکان و قراردادن واحدهای درسی مرتبط با مفهوم گردشگری و شناسایی آثار ملی و بین المللی در مفاد درسی کودکان، هم گامی بلند در جهت شناسایی آثار فرهنگی و تاریخی برداشت و هم آینده ای پایدار برای پایداری صنعت گردشگری رقم زد.