رحمانی: مدت ها بود که آرزوی حضور در میان مدیران صنعت و تولید، اساتید و پژوهشگران استان آذربایجان شرقی را داشتم. خدا را شاکرم که امروز توفیق حاصل شده تا در این جا حضور یابم. دوست داشتم از دیدگاه ها و نظرات بزرگواران و حاضرین بهره مند شوم ولی بنا به توصیه دوستان، ابتدا گزارش عملکرد سال جاری به جمع حاضر ارائه می گردد.
در این جا می خواهم چند مطلب بیان کنم، از آنجائی که به خدمت در حوزه ی صنعت علاقمند بودم و خود را موظف به خدمت در وزرات صنایع می دانستم، در نهایت در این وزارتخانه کار را شروع نمودم. در روزهای نخست، یکی از مشاورین وزیر به بنده گفتند: «خیلی زود در جریان امور قرار گرفته اید». به ایشان عرض کردم که پیش تر هم در این مجموعه بوده ام. اما در آن طرف میز و در مجلس، در کمیسیون صنایع مشغول خدمت بودم. در آن جا هم همین مسائل وجود داشت اما نوع و ماهیت کار از سنخ قانون گذاری و نظارت است. لذا همان مطالباتی که در مجلس مطرح بود را، هم اکنون در وزارت خانه پیگیری می کنیم. یکی از مهم ترین موارد و ملزومات برای صنعت، تدوین راهبردها است. در مراسم تودیع بنده، شاه بیت عرض و موضوع صحبتم این بود که در صنعت کشور باید بدانیم به کجا می رویم، باید نقشه راه داشته باشیم و راهبردهایمان مشخص باشد؛ این که چه می خواهیم و در پی به دست آوردن چه چیزهایی هستیم. نمونه هایی که در ادامه به آن اشاره می کنم، از جمله مسائلی هستند که به واسطه ی عدم وجود نقشه راه و راهبرد منسجم و جامع گریبان گیر ما شده است. ما نمی توانیم به طور همزمان هم در رشت، هم در تبریز، هم در اصفهان، هم در کرمان، هم در بندرعباس و هم در اهواز، صنایع فولاد داشته باشیم. چون به عنوان مثال در مواردی همچون تهیه ی مواد اولیه و دسترسی به منابع آب مشکلاتی وجود خواهد داشت. یا در زمینه ی دیگر سرمایه گذاری های بزرگ و مادر همچون اتومبیل سازی ، هم مساله به همین منوال است. اشکالات دیگری هم در اثر عدم وجود نقشه ی جامع برای حوزه ی صنعت به وجود می آید. از جمله جالب است بدانید ظرفیتی که برای رب سازی در کشور وجود دارد و جواز تاسیس صنایع مرتبط توسط وزارتخانه داده شده است، بیش از میزان تولید گوجه فرنگی در کل خاورمیانه است. همچنین ظرفیتی که برای تولید موکت و فرش وجود در کشور وجود دارد، بسیار بالاست. به طوری که فقط در کاشان حدود هزار کارخانه و واحد نساجی تولید موکت و فرش ماشینی وجود دارد؛ بدیهی است که در چنین شرایطی یک اشکال اساسی وجود دارد. نتیجه این خواهد بود که تعداد واحدهای نیمه تمام صنعتی از 58هزار واحد به 98هزار واحد رسیده است. از جهت دیگر مشکل فقط در صنعت نیست، مثلاً وضع فرودگاه ها در کشور از این هم بدتر است. متخصصین امر عقیده دارند از کل فرودگاه های کشور که حدود 70 تاست، تنها ساخت 5 الی 6 فرودگاه توجیه پذیر است؛ به طوری که حدود 50 فرودگاه هم اکنون در حالت تعطیلی به سر می برد. به عنوان مثال در همین منطقه ی خودمان در خوی فرودگاهی ایجاد شده که تنها یک پرواز به مقصد مشهد دارد. در مراغه هم فرودگاه در حالت نیمه تعطیل قرار دارد. همچنین در مغان یا حتی اردبیل و ارومیه و سایر شهرهای بزرگ همچون زنجان مشکلاتی از این دست وجود دارد. اما با وجود تمام این مسائل، هنوز این اشتباهات در حال تکرار است، به عنوان مثال با وجود شرایطی که فرودهگاه های سنندج و کرمانشاه درگیر آن هستند، اما هم اکنون در سقز در حال تاسیس فرودگاه هستند. لذا ضروری است در ذهن های ما یک سری تغییرات ایجاد شود. شاعر می گفت؛ چشم ها را باید شست و جور دیگر باید دید. البته ما چشم هایمان را نه، بلکه باید کاری کرد که مغزهایمان جور دیگری فکر کنند در تمامی حوزه ها این گونه است.

جهت مطالعه ی ادامه این گزارش ، لطفا به صفحات 24 الی 27 ماهنامه مراجعه نمایید.